O αλουπός στην κρίση
Του αλουπού του φάτσιησε στο κούτελλον η κρίση
τζιαι που το κάχριν το πολλύν ήταν να αυτοχτονήσει.
Λεφτά πολλά ετρέχασιν απου τα ποϊνάρκα
μα έτο ήρταν οι τζιαιροί να σφίξουν τα ζωνάρκα.
Εσωρευτήκαν τα κακά τα τελευταία χρόνια
τζ’ είδεν πως η καλοζωή έντζιαι κρατεί αιώνια.
Ετάξαν του πολλές φορές λαούς με πετρασιείλια
μα βρέθηκεν ο γιέρημος με θκιό καμένα σιείλια.
Που τες δουλειές του πόκαμνεν εφκήκεν φαλιμέττον
τωρά θα φέντζιει έσσω του μόνον με σπαρματζιέττον.
Έσιει πον μονοδείκλητοι πάντα πα στους ππαράες.
Τραβούν τους μές στο δίχτυν τους όπως τες ανεράες.
Πρέπει ούλοι να αντέξουμεν η κρίση να περάσει
μα τούντες περιπέτειες πκιός εν να τες ξιχάσει!
Εν κρίσην μέσα στο μυαλόν πόσιει η αφεγκιά μας
τζιαι δέν φέφκει αν μέν γινεί χρυσάφιν η καρκιά μας!
Τούτον νάχουμεν θησαυρόν τζιαι στη ζωή αξίαν
πόν χάννεται τζιαι θκιά χαράν ως την αθανασίαν.
Τασούλα Τσιαρκέζου Λαμπίδη, 2012
|
