Άτομα που πρόσφεραν τις «υπηρεσίες» και «γνώσεις» τους, στους συγχωριανούς τους, συνήθως δωρεάν.
Πολυκλινική, «Δρ. Αρχοντίας» (Αρκοντούς) Σάββα ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΟ ΤΜΗΜΑ Ειδική για κατάγματα άκρων, κυρίως νεαρών παιδιών που έπεφταν από το γαϊδούρι ή όταν έπαιζαν.
Θεραπεία: «Φλαμπάτζα» (καμωμένη από κτυπημένα αυγά, σαπούνι τριμμένο, λεμόνι και μαλλί προβάτου, τοποθετημένη στο σημείο του κατάγματος και τυλιγμένο πάρα πολύ σφικτά με λωρίδες πανιού. Να λυθεί σε 10 μέρες.
Ποσοστό επιτυχίας: 50 – 50
Όσοι γλίτωναν τον ακρωτηριασμό από μόλυνση ή γάγγραινα, έμεναν με κοντό χέρι ή πόδι.
ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ Ειδική για το σταμάτημα πόνων στη κοιλιακή χώρα
Θεραπεία: Ο ασθενής να είναι ξαπλωμένος ανάσκελα στο κρεβάτι και τρία με τέσσερα άτομα να ζεσταίνουν κεραμίδια στη φωτιά και να τα μεταφέρουν συνεχώς στην «Δρ.» Αρχοντία τυλιγμένα σε πανί, η οποία τα τοποθετούσε στη κοιλιά του ασθενή. Συνήθως ο ασθενής έλεγε ότι του «πέρασε» ο πόνος για να γλιτώσει τη «θεραπεία» αλλά σε περιπτώσεις που ο πόνος ήταν από το τυφλό έντερο και ο ασθενής δεν «μιλούσε» το αποτέλεσμα είναι γνωστό.
ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ Ο τοκετός γίνεται στο σπίτι της εγκύου γυναίκας, που με τους πρώτους πόνους φώναζαν την Δρ. Αρχοντία. Μόλις έχει φύγει από την μάντρα όπου είχε τα ζώα ή άλεθε σπόρους στο χειρόμυλο.
Εξετάζει την έγκυο και δίνει οδηγίες. Προσδιορίζει την ώρα του τοκετού και κάθεται δίπλα από την έγκυο γυναίκα. Εν τω μεταξύ μια από τις προβατίνες του άνδρα της εγκύου, εγκυμονεί έτσι η Δρ. Αρχοντία καλείται να «ελευθερώσει» και το κακόμοιρο ζώο. Κανένα πρόβλημα δεν συναντά και μετά το αίσιον τέλος επιστρέφει ξανά στο δωμάτιο αφού έχει ρίξει λίγο νερό στα χέρια της. Αν η έγκυος γεννά το πρώτο της παιδί οι πιθανότητες είναι πάλι 50-50.
Ή η γυναίκα θα ζήσει και το νεογέννητο θα πεθάνει, ή αντιστρόφως. Η μαμμή δεν φέρει ποτέ ευθύνη ότι και να συμβεί. Κανένας δεν θα της κινήσει αγωγή για ιατρική αμέλεια.
ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΟ «Δρ.» Γεώργιου Χ’ Θεμιστοκλή – Γιώρκουλλου
Ο ασθενής επισκέπτεται το σπίτι του «Δρ.» Γεώργιου Χ’ Θεμιστοκλή, που αν τύχει και είναι μέσα, είναι τυχερός. Φωνάζει στη γυναίκα του, την κυρία Παναγιωτού και του φέρνει την τανάλια, την οποία έχει σ’ ένα ποτήρι με ζιβανία. Ο ασθενής του δείχνει το δόντι που πονά και ο «γιατρός» το πιάνει προσεκτικά με την μικρή τανάλια. Συνήθως η δουλειά αυτή γίνεται με τους δυο όρθιους. Μετά από αρκετή πάλη με το δόντι αν δεν σπάσει και βγει ολόκληρο, ο ασθενής σφαδάζει από τους πόνους και φεύγει από το «ιατρείο» με το στόμα του γεμάτο πανί, για να σταματήσει το αίμα να «τρέχει» και φεύγει με πιο δυνατούς πόνους από αυτούς που είχε όταν ήλθε στο «γιατρό».
Αν τύχει και ο «ιατρός» είναι στο κοπάδι ή στο θέρος ο ασθενής θα πάρει την τανάλια μαζί του, εκεί που του λέει η γυναίκα του, που θα τον βρει και η δουλειά γίνεται έξω στην ύπαιθρο. Αν το μέρος είναι επικλινές, ασθενής και γιατρός θα πάνε αρκετά μέτρα μαζί ο ένας τραβώντας το δόντι και ο άλλος προσπαθώντας να πιαστεί από κάποιο θάμνο. Συνήθως εδώ η επιτυχία είναι εκατό τοις εκατό.
ΕΞΟΡΚΙΣΤΗΡΙΟ: Χριστόδουλου Ζαντή – Ζαντούρι-
Το «Ζαντούρι» ήταν ο «εξορκιστής» του χωριού. Έζησε σε εποχή που ο απλός χωρικός πίστευε ότι υπάρχει το «μάτι που κάνει κακό» (φθόνος), και στο ότι ορισμένα άτομα έχουν τις δυνάμεις ή γνωρίζουν πράγματα που μπορούν να νικήσουν τις δυνάμεις του κακού. Στη Στενή το άτομο αυτό, όπως πίστευαν οι χωρικοί, ήταν το «Ζαντούρι».
Σ’ αυτό κατάφευγαν για να τους «διαβάσει» το νερό, το οποίο μετέφεραν στο σπίτι τους για να «ραντίσουν» ότι νόμιζαν είχε «ματιαστεί», ζώα ή ακόμη άτομα της οικογένειάς τους.
Το «Ζαντούρι» μουρμουρούσε ή ψιθύριζε αρκετά λόγια, πάνω από το δοχείο με το νερό, ούτως ώστε να μην ακούονταν από τους παρευρισκόμενους, για να μην του «κλέψουν» τα μυστικά.
Επίσης άτομα που έπασχαν από πονοκεφάλους κατάφευγαν κοντά του για να τους «διαβάσει» τις ευχές για να απαλλαγούν από αυτούς.
Όπως μπορούμε να αντιληφθούμε το «Ζαντούρι» πρέπει να ήταν συνεχώς απασχολημένος ,αφού ήταν ο μοναδικός στο χωριό, για αυτή την δουλειά.
Μέχρι και την δεκαετία του πενήντα, ο απλός χωρικός πίστευε σε πράγματα, που για μας σήμερα ακούονται σαν παραμύθια, αν και σε ορισμένες χώρες του πλανήτη μας ακόμη λαμβάνουν χώρα. |
