Προσωπικότητες
Από τον “Μουχτάρη” στον “Πρόεδρο του Κοινοτικού Συμβουλίου”. “Μουχτάρης” από την Τουρκική λέξη ‘‘Μουχτάρ” που σημαίνει “προεστό'' διορίζετο από τους Οθωμανούς (Τούρκους) σε κάθε κοινότητα άτομο χωρίς εγκληματικό παρελθόν και συνήθως άτομο με μεγάλη κινητή ή ακίνητη περιουσία. Ευθύνη του ήταν να τηρεί τον νόμο και την τάξη στο χωριό, να μαζεύει ορισμένους φόρους και να καλεί την αστυνομία, όταν αυτό ήταν αναγκαίο. Το σπίτι του ήταν το “ξενοδοχείο'' όλων των κυβερνητικών υπαλλήλων που επισκέπτοντο το χωριό, καθώς επίσης και ο χώρος ανάπαυσης των αλόγων τους.
Πολλά από αυτά τα άτομα διετέλεσαν για δεκαετίες “Μουχτάρηδες'', αν επιτελούσαν κανονικά τα καθήκοντά τους. Η πολιτική αυτή συνεχίστηκε και μετά την Ανεξαρτησία της Κύπρου, μέχρι το 1982 που ο “Μουχτάρης'' ή «Πρόεδρος της Χωριτικής Αρχής» όπως ονομάστηκε, εκλέγεται από τους κατοίκους, κάθε πέντε χρόνια.
Τώρα έχει ονομασθεί “Πρόεδρος του Κοινοτικού Συμβουλίου'' ενώ οι “Αζάδες'' – βοηθοί του Μουχτάρη – έγιναν “Μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου''.
Από έρευνες που έχουν γίνει στα αρχεία της Επαρχιακής Διοίκησης Πάφου, τα ακόλουθα άτομα διετέλεσαν “Μουχτάρηδες'' της Στενής από το 1902-2001
• Θεόδουλος Νίττης 1902-1906
• Δημήτρης Χ΄΄ΠαπαΓιάννη 1907-1911
• Ηλίας Χ΄΄Λαμπή 1912-1940
• Κυριάκος ΠαπαΔημήτρη 1941-1947
• Ιωάννης Λοΐζου 1948-1950
• Ανδρέας Λαμπίδης 1951-1956
• Χριστόδουλος ΠαπαΚυριάκου 1957-1959
• Ανδρέας Λαμπίδης 1960-1966
• Χαράλαμπος Λαμπίδης 1967-2001
Ιερείς της Στενής
Ο “Παπάς'' μαζί με τον “Μουχτάρη'' και τον δάσκαλο ήταν οι προσωπικότητες που ξεχώριζαν μέσα στο χωριό, αλλά οι χωρικοί είχαν ένα ξεχωριστό σεβασμό για τον ιερέα τους, γιατί ήταν αυτός που τους στήριζε σε καιρούς δύσκολους με τις συμβουλές του, εκτελώντας το λειτούργημά του, χωρίς μισθό και με τα πενιχρά μέσα που υπήρχαν τότε.
Από έρευνές μας έχει διαπιστωθεί ότι η Στενή δεν είχε έλλειψη ιερέα τουλάχιστον από το 1850 μέχρι σήμερα. Απεναντίας δε, φαίνεται ότι από το 1870 μέχρι το 1910 υπήρχαν ταυτόχρονα τέσσερις τουλάχιστον ιερείς στο χωριό, κάτι που δεν συναντάται σε άλλο χωριό της Κύπρου, την εποχή εκείνη και ειδικά με τον τότε πληθυσμό της κοινότητας.
Γυρνώντας πίσω στο χρόνο, έχουμε στοιχεία για τον Παπά Γιάννη Χ΄΄Αργυρού, ο οποίος έζησε στο χωριό από το 1800-1870. Μετά τον θάνατό του ή ίσως πριν πεθάνει, ιερέας έγινε ο Παπά Χριστόδουλος Νικόλα άλλως Χ΄΄Πρωτοπαπάς. Ο Παπά Χριστόδουλος Νικόλα υπηρέτησε το χωριό μέχρι τον θάνατό του το 1902, σε ηλικία 80 ετών.
Βάση των στοιχείων μας την ίδια εποχή, δηλαδή από το 1850-1902 συλλειτουργούσαν στην εκκλησία του χωριού οι Παπά Αργυρός Παπά Γιάννη – γιος του προαναφερθέντος Παπά Γιάννη Χ΄΄Αργυρού – ο Παπά Χαράλαμπος Χ΄΄Σάββα, άλλως “Παπά Μαλλουρής'' (διέθετε μακριά και πυκνά μαλλιά) και ο Χ΄΄Παπά Γιάννης Χ΄΄Σάββα άλλως “Παπά Νέος'', κάτι που υποδηλεί ότι ήταν ο τελευταίος που χειροτονήθηκε ιερέας από τους τέσσερις που ακολούθησαν μετά τον θάνατο του Παπά Γιάννη Χ΄΄Αργυρού.
Στην ομάδα των απομείναντων ιερέων προστέθηκε το 1904 και ο Παπά Κυριάκος Παπά Χριστοφόρου, άλλως “Παπά Τζυρκάτζιης'' και το 1922 ο ΠαπαΣάββας Πέτρου, εγγονός του πρώτου ιερέα Παπά Γιάννη
Χ΄΄Αργυρού, που μαζί οι δύο ιερείς αυτοί υπηρέτησαν το χωριό μέχρι τον θάνατό τους, ο μεν Παπά Κυριάκος το 1961 ο δε Παπά Σάββας μέχρι το 1974.
Ιερέας σήμερα στο χωριό είναι ο Οικονόμος, Πάτερ Ιωσήφ Χρ. Βοδομμάτης. |
