Όπως ήταν φυσικό σε κάθε χωριό υπήρχαν άτομα (άνδρες ή γυναίκες) που είχαν «ειδικές» ικανότητες, έτσι και στη Στενή τα άτομα αυτά ήταν γνωστά, αλλά για ευνόητους λόγους δεν μπορούν να αναφερθούν, αλλά θα εξηγηθεί τι ακριβώς πίστευαν οι χωρικοί σαν σύνολο και ο καθένας ξεχωριστά.
Συνήθως μια «ειδική» ικανότητα που είχαν άτομα που μετριούνταν συνήθως στα δάκτυλα του ενός χεριού, ήταν όπως πίστευαν οι συγχωριανοί τους, το «μάτιασμα» (κακό μάτι).
Οι χωρικοί που πίστευαν ότι τα άτομα αυτά, έχουν αυτή την «ειδική» ικανότητα, προσπαθούσαν να τα αποφύγουν από του να δουν τα ζώα τους ή την παραγωγή τους. Κρύος ιδρώτας τους έλουζε, αν στο δρόμο τους συναντούσαν κάποιο από αυτά τα άτομα και τους έλεγαν πόσο ωραία ή δυνατά είναι τα ζώα τους ή ότι πράγματι το κτήμα τους θα έχει μεγάλη παραγωγή. Απόφευγαν όπως ο διάβολος το λιβάνι, που λέει η παροιμία, να δουν αυτά τα άτομα, ένα ζώο που μόλις είχαν αγοράσει ή τα νεογέννητα ζώα του κοπαδιού τους.
Δυστυχώς αυτά τα άτομα που όπως αναφέρουμε, πίστευαν οι συγχωριανοί τους ότι είχαν αυτές τις ικανότητες, με τον καιρό, πληροφορούνταν για το τι πίστευαν οι άλλοι γι αυτούς και όπως ήταν φυσικό ένιωθαν άσχημα, αφού και αυτοί ήταν γεωργοί ή κτηνοτρόφοι και πάνω από όλα δεν πίστευαν ότι μπορούσαν να κάμουν κακό στους άλλους, και τους απόφευγαν.
Δυστυχώς όταν κάποιο άτομο στιγματιζόταν ότι ήταν ικανό για «μάτιασμα» το έφερε σε όλη του την ζωή, αφού η πληροφορία αυτή μεταφερόταν από τους γονείς στα παιδιά.
Ήταν όπως βλέπουμε, οι εποχές που ο κόσμος, ειδικά των χωριών, πίστευε σ’ ότι άκουε χωρίς να ρωτήσει το γιατί, αλλά και να ήθελε να ρωτήσει δεν υπήρχε κανένας να του απαντήσει και να του δώσει την σωστή εξήγηση για κάτι που δεν γνώριζε.
Είναι γι αυτό το λόγο, που όπως αναφέραμε ο «Εξορκιστής», το «Ζαντούρι» ήταν πάντα απασχολημένος με το να «διαβάζει» το νερό και να «διώχνει» τους πονοκεφάλους, από τα κεφάλια των συγχωριανών του. |
