Στενή
΄Ηρτα να δούν τα μμάθκια μου, να μάθω την αλήθκειαν.
Άκουσα πως σου κάμασιν λογιών λογιών στολίθκια.
Επέταξες παλλιόρουχα που κρέμμουνταν κομμάθκια.
Έβαλες τα καλλύτερα ρούχα τζιαι κοτσιινάθκια.
Είπαν, ήσουν πετάμενη, στον κόσμο ξιχασμένη.
Τώρα είσαι βασίλισσα, πά’ στο θρονί στημένη.
Τζι’ εγώ εσυλλοΐζουμουν, πκιός ήταν η αιτία.
τζ’ έφκηκες σαν τον Φοίνικαν που την μυθολογία;
Στενή, πού ’σαι αθάνατη, για ν’ αθθυμάσαι πάντα,
ορκίζω σε στους ουρανούς,
νάβρεις μαστόρους ικανούς, να κάμουν αντριάνταν.
Να γράφει στην επιγραφήν για τό καλόν του σιέριν.
Ούλος ο κόσμος να θωρεί, να μάθει, να το ξέρει.
Μ’ αν κρίνουσιν τα έργα του, να μέν πούσιν εν λλία.
Άξιος υπηρέτης σου με τ’ όνομαν, Ηλίας.
Τζιαι κάμνει τα στολίθκια σου, που δείχνεις λλία λλία,
το μαγικόν του το ραβδίν, του μάγου του Ηλία.
Είδα σε, τζιαι αζούλεψα. Αμάρτημαν δικόν μου.
Νάσιεν που τα στολίθκια σου, τζιαι λλία, το χωρκόν μου..!
Ανδρέας Μιχαήλ, 2008
(Λαϊκός Ποιητής)
Κοινούσα- Πάφος
Τηλ. : 99 539810
Το πιο πάνω ποίημα έχει απαγγελθεί από τον κύριο Αντρέα Μιχαήλ, στην εκπομπή της κυρίας Αθηνάς Βιολάρη, στο ΤΡΙΤΟ πρόγραμμα του ΡΙΚ, το Σάββατο, 27-12-2008. |
