Φκάλλουν εφτύς απόφασην τζι εβάλα στον τελλάλην

πως έσιει μέσα στο χωρκόν δουλειές πολλές, καπάλιν.

Γυρεύκουσιν εθελοντές, τες πέτρες να φορτώνουν,

τζι’ άλλους, μαστόρους, τον πηλόν άξιππα να ζυμώνουν.

Ένα μπουλούκκιν αλουποί φυτεύκουν αροδάφναν.

Ό’τι τους πούσιν, κάμνουν το τζιαι δεν ιφκάλλουν άχνα!

Τσαππίζουσιν … ποτίζουσιν… φορτώννουν … κουβαλούσιν…

-Ένα Στενιώτην, Υπουργόν, ζζάβαλλι μ’οννα δούσιν;

Τες δόμες πά στ’ανήφορα, λαξιές…κρεμμούς…περβόλια,

κάμνουν τα κήπους κρεμμαστούς , τζιει πόβρισκες τριόλια!

Στη στράταν Πόλης τζιαι Στενής αθθίζζουν τα χαντάτζια,

τζιαι γύρου γύρου του χωρκού εγέμωσεν κονάτζια.

Οι νέοι, καπαλιάζουνται  τζιαι κάμνουν κοπελλούθκια, 

ν’ αυξάνεται ο πληθυσμός. Έντζι’ εν μόνο λοούθκια. 

Το όραμάν τους: «Η Στενή πρωτεύουσα της Κύπρου!»

τζιαι στο βιβλίο του Γκινέζ τ’ όνομαν της να ήβρουν.

Ακούστην ότι το χωρκόν σαν πόλη μεγαλώνει, 

τζιαι ότι η εξέλιξη μές στη Στενή φουντώνει.

Όπου σταθείς τζι όπου βρεθείς, τη σπάστραν της χουμίζουν,

  τζιαι τ’αλουπούθκια γελαστά ούλα τους καπαρτίζουν!

Ξένοι τζιαι ντόπιοι έρκουνται τζιαι χτίζουσιν κοντά μας.

Πκιός θα τους μάθει αύριον τα ήθη τα δικά μας;

Εν να τη ξέρουν άραγε, τη γλώσσαν που λαλούμεν;

-Ε! Ο Θεός εν Άξιος ! Πκιός σ’ αρωτά... Θα δούμεν!

Πέρκιμον οι δουλείες μας φκουν σωστές τζι’ ευλοημένες,

  να ξαναδούμε γειτονιές , ούλον πελετζιημένες.

  Τες παραδόσεις ζωντανές μέσα να συντηρούμεν,

να τες θωρούμεν που μιτσιοί, να μέν τες λησμονούμεν!

Τ.Τ.Λ.2005